محققان ارتباط جدیدی را بین هورمون های اینکرتین و تصلب شرایین پیدا کردند

19نوامبر 2020- دیابت در حال حاضر با استفاده از هورمون های اینکرتین برای کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی و سایر بیماریهایی که از عوارض دیابت هستند، درمان می شود. اکنون محققان دانشگاه لوند در سوئد به ارتباطات جدیدی بین این هورمون ها و تصلب شرایین اشاره کرده اند و معتقدند کشف این ارتباط می تواند برای درمان دیابت در آینده مهم باشد. نتایج این مطالعه در Diabetes Care منتشر شده است.

هنگام غذا خوردن، هورمونهای اینکرتین GIP و GLP-1 از روده ترشح می شوند. این هورمونها ترشح انسولین را در لوزالمعده تحریک می کنند و منجر به کاهش قند خون به میزان طبیعی پس از وعده غذایی می شوند، که به عنوان اثر اینکرتین شناخته می شود.اما اثر اینکرتین در مبتلایان به دیابت نوع 2 مهار شده و منجر به اختلال در تولید انسولین می شود. به همین دلیل است که این هورمون ها در حال حاضر اهداف درمانی برای درمان سطح انسولین در بیماران دیابتی هستند.

در مطالعه ی حاضر، محققان سطح این هورمون ها را در خون اندازه گیری کردند.

پرفسور مارتین مگنوسون، مشاور ارشد در زمینه قلب و عروق در بیمارستان دانشگاهSkåne ، و همچنین متخصص بالینی دیابت در مرکز پزشکی مولکولی والنبرگ در دانشگاه لوند، گفت: ما مشاهده کردیم که مقادیر بالای GIP با خطر بمراتب بالاتری از علائم اولیه ی تصلب شرایین(آترواسکلروز) مرتبط است، در حالی که سطح بالایGLP-1 ، با خطر کمتری برای علائم اولیه ی تصلب شرایین ارتباط دارد. این ارتباط تفاوت آماری خود را حتی پس از اصلاح برای عوامل خطر شناخته شده حفظ کرد.

محققان از داده های مطالعه ی اصلی Malmö Diet Cancer population، که شامل 3342 شرکت کننده بود( 59 درصد آنها زن و میانگین سنی 72 سال) استفاده کردند. ده درصد شرکت کنندگان دیابت داشتند.

تیم تحقیقاتی پرفسور مگنوسون همچنین مطالعه ای را در ژانویه 2020 درDiabetologia  منتشر کردند که نشان داد سطح بالای GIP با خطر بیشتر مرگ و میر قلبی عروقی و مرگ و میر کلی ارتباط دارد.

مطالعه ی حاضر اولین مطالعه ای است که در آن محققان این هورمونها را در جمعیت زیادی از افراد اندازه گیری کردند تا رابطه بین سطح GIP و GLP-1 در خون و علایم اولیه ی تصلب شرایین را بررسی کنند.

دکتر Amra Jujic، دانشجوی فوق دکترا در دانشگاه لوند و نویسنده ی اول این مطالعه می گوید: یافته های ما نشان می دهد که ممکن است ارتباطی بین افزایش سطح GIP در خون و خطر تصلب شرایین وجود داشته باشد. از آنجایی که ما در این مطالعه شرکت کنندگان دیابتی زیادی نداشتیم، ما هنوز نمی دانیم که چگونه سطح GIP بر تصلب شرایین در یک جمعیت کاملاً دیابتی تأثیر می گذارد و بنابراین باید نتایج را به عنوان پایه ای برای تولید فرضیه هایی در این زمینه تلقی کنیم.

مارتین مگنوسون این نتایج را با نتایج مطالعات دارویی بالینی تصادفی قبلی مطابق می داند. در درمان ها با استفاده از آگونیست های GLP-1، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی کاهش یافت، در حالی که مطالعاتی که به طور غیر مستقیم باعث افزایش GIP و GLP-1 از طریق درمان دارویی با مهار کننده های DPP4 شده بود، چنین اثرات مثبتی را نشان ندادند.

فرضیه ی محققان این است که اثرات مثبت GLP-1 با اثرات بالقوه منفی GIP خنثی می شود و این می تواند عدم تأثیر محافظت قلب و عروقی مهارکننده های DPP4 را توضیح دهد. مگنوسون تأكید کرد كه مطالعات بالینی تصادفی بر روی مهاركننده های DPP4 نشان داده است كه این دارو با اثرات منفی قلبی عروقی ارتباطی ندارد و بنابراین مصرف آن برای بیماران دیابتی كاملاً ایمن است.

او افزود: یافته های ما اصلا نباید به عنوان استدلالی برای بیماران دیابتی برای تغییر درمان فعلی آنها مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، بسیاری از بیماران دیابتی ممکن است در آینده با استفاده از یک گروه جدید از داروها تحت درمان قرار گیرند که سبب تحریک مستقیم GLP-1 و گیرنده GIP شوند. مگنوسون توضیح داد علاقه کلینیکی زیادی برای به روشن شدن آنچه در پشت یافته های اپیدمیولوژیک ما نهفته است، وجود دارد.

دکتر Jujic، گفت: مرحله بعدی شامل تحقیقات بیشتر در مورد اثرات طولانی مدت قلبی و عروقی تزریقGIP  و GLP-1 و همچنین تاثیر مسدود کردن گیرنده ی GIP به عنوان یک درمان جایگزین، در مطالعات حیوانی است. ما همچنین می خواهیم به مطالعه ارتباط بین سطح GIP و خطر بیماریهای قلبی و عروقی در جمعیت انسانی کاملاً دیابتی ادامه دهیم، پروژه ای که در آن از همه ی بیماران دیابتی جدید درSkåne  ثبت نام می شود.

منبع:

Jujić, A., et al. (2020) Glucose-Dependent Insulinotropic Peptide in the High-Normal Range Is Associated With Increased Carotid Intima-Media Thickness. Diabetes Care. doi.org/10.2337/dc20-1318.

https://www.news-medical.net/news/20201119/Researchers-find-new-link-between-incretin-hormones-and-arteriosclerosis.aspx